ΒΙΛΑ ΚΑΖΟΥΛΗ

Η βίλα Kαζούλη είναι από εκείνα τα κτίσματα, που ο ιστός των θρύλων το έχει ντύσει με εκείνη τη σκοτεινή λάμψη του. Το οίκημα σαν πρώτη όψη, είναι ένα αρχιτεκτονικό στολίδι που κοσμεί την είσοδο του δήμου Κηφισιάς .Όμως όπως σε κάθε κουτί της Πανδώρας, έτσι και σε εκείνο, εάν φυσήξουμε την σκόνη στις περγαμηνές του θρύλου του, θα ανακαλύψουμε άπειρες ιστορίες που χάνονται μέσα στην βοή της πόλης μας. Φυσικά πολλοί από εσάς θα θυμούνται ότι το οίκημα έκανε μια πανελλαδική εμφάνιση στην ταινία ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΝΑΤΑΣΣΑ, ως τον χώρο που είχε έδρα ή αντίσταση! Όμως η άγνωστη ιστορία του δεν σταματά εδώ. Το οίκημα είχε όντως κύριο ρόλο κατά την περίοδο της κατοχής… Είχε επιστρατευτεί από τον γερμανικό στρατό και χρησίμευε ως τόπος ανάκρισης των αντιστασιακών με αποτέλεσμα πολλοί Έλληνες ήρωες να αφήσουν κάτω από βασανιστήρια την τελευταία τους πνοή μέσα στα υπόγεια του. Αυτό και μόνο έδωσε ένα πιο σκοτεινό φόντο στο κτίριο και οι γύρω κάτοικοι άρχισαν να μιλούν για μορφές ανθρώπων, βαριές ατμόσφαιρες και γενικά ότι συνοδεύει τέτοιου είδους χώρους. Ο καλός φίλος και μέλος της ομάδας ιστορικών ερευνητών Ε. Γκιόκας είχε πει σε μια από τις συνεντεύξεις του για το οίκημα πως, πριν απέλθει στα χέρια του δημοσίου, κάποιοι κύκλοι το χρησιμοποιούσαν έως τόπο μαύρων τεχνών .Από την άλλη όμως, έχω μάθει πάνω σε τέτοιου είδους σχόλια να κρατώ μικρό καλάθι. Βλέπετε σχεδόν πάντα, όταν συναντάμε κάποιο τόπο δύναμης θα βρεθεί και ο Χ μάγος που με πέντε καρφίτσες που αγόρασε από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς του και κανά δυο βιβλία που πήρε από το βιβλιοπωλείο, νομίζει πως κάνει κάτι σπουδαίο στην ζωή του. Σήμερα η βίλα Καζούλη έχει αναπαλαιωθεί και αποτελεί ακόμα ένα από τα στολίδια της Αθήνας που στέκουν επιβλητικά ώστε να μας θυμίζουν το παρελθόν από όποια πλευρά του νομίσματος και αν κοιτάμε. Βέβαια το ότι ένα κτίριο αναστηλώνεται και επισκευάζεται δεν σβήνει το παρελθόν του. Όπως και να έχει η βίλα Καζούλη αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι, τόσο της λαογραφίας, όσο και του χάρτη του μυστηρίου που οδηγεί, ίσως, στο πιο ανυπέρβλητο θησαυρό της ύπαρξης: την αθάνατη και ατέρμονη κυρία, που ο άνθρωπος βάφτισε Γνώση…

Γρηγόρης Τσουκαλάς.

ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ?

Ζούμε σε μια εποχή που τα θαύματα τα κάνει μόνο το ιερατείο της επιστήμης και που κάθε ένα από τα πράγματα που δεν ανήκουν στο παραπάνω ιερατείο ,θεωρούνται το λιγότερο, δεισιδαιμονία .Όμως η χώρα μας στηρίχτηκε στην παράδοση της και στο μαγικό κουτί της Πανδώρας που είναι γεμάτο από θρύλους, αερικά και εξωκοσμικές καταστάσεις .Μία από αυτές τις καταστάσεις λοιπόν είναι και το θαύμα του αγίου Σπυρίδωνος στο λιμάνι του Πειραιά .Η ιστορία θέλει στις 7 Απριλίου του 1941 να βομβαρδίζεται η πόλη του Πειραιά από τα γερμανικά στούκας και να ανατινάζεται το πλοίο CLAN FRAISER, χωρίς ωστόσο να υπάρξουν θύματα από την ανατίναξη. Σημειώστε τώρα, πως τα κομμάτια του πλοίου εκτινάχτηκαν κατά εκατοντάδες σε πολλά χιλιόμετρα και διάσπαρτα, όπως το κομμάτι που βρίσκεται στο πάρκο ακριβώς διπλά από τον ναό του αγίου Σπυρίδωνος σήμερα. Σύμφωνα λοιπόν με τους κατοίκους της περιοχής, καθώς και όσους έζησαν από κοντά τα γεγονότα ο άγιος προστάτεψε με τον δικό του τρόπο τους κατοίκους από τον θάνατο.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

Ο ΑΣΤΙΚΟΣ ΘΡΥΛΟΣ ΤΗΣ ΠΥΛΗΣ

Στην περιοχή της Δραπετσώνας και πιο συγκεκριμένα έξω από το παλιό νεκροταφείο της Aναστάσεως υπάρχει ένας παράξενος και τρομακτικός άνθρωπος που εμφανίζεται τIς νύχτες χωρίς να έχει σαγόνι. Η ιστορία θέλει να τρομοκρατεί τους οδηγούς και να χάνεται. Προσωπικά λατρεύω τις ιστορίες και τους χώρους που παίζουν έναν ρόλο τρομοκράτη του έξω-κόσμου και αυτός είναι ο λόγος που αναφέρω την περιοχή και τον θρύλο. Φανταστείτε το κάπως έτσι: σαν κάτι που θέλει να παίξει μαζί σας και βγαίνει από την κρυψώνα του απλά για να σας κάνει ‘μπουμ’ και να ξανά κρυφτεί στην τρύπα του για τον επόμενο που θα του σηκωθούν οι τρίχες από το φόβο του σε κάτι παρόμοιο.

Γρηγόρης Τσουκαλάς

ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ 58Α

Στην οδό Aκαδημίας 58^α υπάρχει το πιο εξεζητημένο οίκημα της Αθήνας, που η ιστορία το θέλει, άλλοτε να αποτελεί μέρος κάποιων συνωμοσιών και άλλοτε, απλώς ένα μουσείο βυζαντινής τέχνης. Το ίδιο το κτίσμα σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Τσιλλέρ και ιδιοκτήτης του ήταν ο ιδρυτής της λαϊκής τράπεζας Διονύσιος Λοβέρδος. Ερευνητικοί κύκλοι μιλούν για την επιλεκτική θέση του κτιρίου καθώς και για τις συνεδριάσεις που έλαβαν χώρα από μυστικιστικούς κύκλους εντός του, καθώς και για τις υπόγειες στοές που συνορεύουν με το οίκημα. Από την άλλη πλευρά, οι σπηλαιολόγοι μας λένε πως δεν υφίστανται υπόγειες διαδρομές και τίποτα από όλα τα παραπάνω. Ποιος από τους δυο όμως έχει δίκιο; Ας ακονίσουμε λίγο το μυαλό μας και τα στοιχεία ως νεότεροι Σέρλοκ Χόλμς, και τότε ίσως βγάλουμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα. Στοιχείο πρώτο: την συγκεκριμένη εποχή που το κτίριο ανήκει στον ιδρυτή της λαϊκής τράπεζας ήταν διαδεδομένη η τακτική της καλής κοινωνίας να ασχολείται με τον πνευματισμό. Επίσης η περιοχή που χτίστηκε το οίκημα είχε την ονομασία αγία Σιών και συνόρευε με την ευρύτερη περιοχή που ανήκει στην δούκισσα της Πλακεντίας, γνωστή και ως μπουμπουνίστρα. Άρα η θεωρία για ενεργειακά ρεύματα και χρήση τους από κάποιους έχει μια βάση. Στοιχείο δεύτερο: η είσοδος της Ακαδημίας έχει τον αριθμό καθώς και το γράμμα Α γραμμένο με τέτοιο τρόπο που θυμίζει ενωχιανό αλφάβητο, ενώ ακριβώς από πάνω υπάρχει ένας κρυμμένος μαύρος ήλιος, καθαρά μυστικιστικό σύμβολο! Στοιχείο τρίτο: παλαιότερα υπήρχε ένας ακέφαλος μαύρος δράκος που στο λαιμό του υπήρχε μια αλυσίδα αντί για κεφάλι. Προσέξτε τώρα, ο δράκος ως σύμβολο, έχει να κάνει καθαρά με την παλιά θρησκεία και την ιπποσύνη. Από την άλλη για ποια αιτία εάν όλα αυτά ήταν ψευδή κάποιοι έσπευσαν να αναιρέσουν το δράκο από την είσοδο; Όμως επιτρέψτε μου, να συμφωνώ με τους σπηλαιολόγους στο θέμα των υπογείων στοών και την ανυπαρξία τους στο παραπάνω κτίριο καθώς φίλος και συνεργάτης επισκέφτηκε τον χώρο για λογαριασμό κρατικής υπηρεσίας και πραγματικά δεν εντόπισε κάτι που να μας παραπέμπει στην υπόγεια Αθήνα.

Γρηγόρης Τσουκαλάς

ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΙ ΜΥΛΟΙ

Σύμφωνα με τους τοπικούς θρύλους του Λεωνιδίου, υπάρχουν δυο στοιχειωμένοι μύλοι στο γειτονικό βουνό που η παράδοση τους θέλει στοιχειωμένους. Ο λόγος που ο τόπος αγκαλιάστηκε από τα Λολά (τοπική έκφραση που δηλώνει ξωτικά νεράιδες κλπ.), είναι ο θάνατος μια γυναικάς που καθώς ανέβαινε νύχτα στους μύλους με αγκαλιά το μωρό της, ένας δυνατός άνεμος έριξε και εκείνη και το μωρό στο γκρεμό. Βέβαια υπάρχει και μια άλλη εκδοχή του μύθου που θέλει τον θάνατο να συνέβη όταν ο έλικας τον μύλων βρήκε το σώμα της άτυχης μάνας και την εκτίναξε στην παραλία του Λεωνιδίου. Η συνέχεια που θέλει ο θρύλος είναι να ακούγονται τα κλάματα του μωρού στα βράχια, αλλά πολλοί είναι και εκείνοι που βλέπουν την άτυχη μάνα να διαβαίνει το δρόμο και να χάνετε κοντά στο νεκροταφείο. Η περιοχή του Λεωνιδίου καθώς και η ευρύτερη περιοχή, είναι ένα πραγματικό βασίλειο από θρύλους και ιστορίες που σχεδόν τείνουν να εξαφανιστούν από την σύγχρονη Ελλάδα. Θα πρότεινα στον κάθε έναν από εσάς να μην αφήνει την παράδοση να χαθεί αλλά να την διαδίδει ως μια προφορική γνώση. Βλέπετε πολλά από τα μυστικά του χτες δεν κατορθώνουν να διαβαίνουν τον χρόνο, γιατί δεν είναι ‘πιασάρικα’ όπως λέει και ο λαός, για άρθρα, βιβλία .

Γρηγόρης Τσουκαλάς